ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΛΛΑΣ : Αναρχικός φασίστας επί το έργον... . Anarchofascist attacks to civilians .

Το hellas-antifa , αποτελεί έναν χώρο έκφρασης και δράσης ενάντια στο φασισμό των Αναρχοκομμουναζί . Σπάμε το φόβο με στοχευμένα-μη βίαια εγχειρήματα, όπως αρμόζει στους γνήσιους αντιφασίστες . Απώτερος στόχος μας, είναι η εξάλειψη κάθε φασιστικού μορφώματος από την αντιφασιστική Ελλάδα μας .

Πατριωτικοί Ύμνοι που ακούγονται στις περιπολίες :

Ρήγας Φεραίος ή Βελεστινλής .

1. Πατριωτικός Ύμνος ''Όλα τα έθνη πολεμούν''.
2. Δεύτε παίδες των Ελλήνων ( στον ήχο της Μασσαλιώτιδος ).
3. Τι καρτερείτε φίλοι και αδελφοί ( Μουσική Hans Georg Nagely ).
4. Ο καιρός αδελφοί της ελευθερίας φθάνει . Εθνική ελληνική μελωδία .
5. Ως πότε παλληκάρια θα ζώμεν στα στενά . Θούριος .

Διονύσιος Σολωμός .

6. Η Ξανθούλα . Αγνώστου .
7. Η Φαρμακωμένη . Παύλου Καρρέρ .
8. Η Αυγούλα που να `ναι . Σπύρου Ξύνδα .
9. Στων Ψαρών . Παραδοσιακό .
10. Αποσπάσματα από τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν ( στρ. 1-8, 9-14, 38-41, 62-65,70-73, 74-82, 83-86, 87-90, 107-108, 113-114 και 151-158 ) . Νικολάου Μάντζαρου .

Απόσπασμα από τον Αρεοπαγιτικό λόγο του Ισοκράτη :

Οἱ γὰρ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τὴν πόλιν διοικοῦντες κατεστήσαντο πολιτείαν οὐκ ὀνόματι μὲν τῷ κοινοτάτῳ καὶ πραοτάτῳ προσαγορευομένην, ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων οὐ τοιαύτην τοῖς ἐντυγχάνουσι φαινομένην, οὐδ’ ἣ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπαίδευε τοὺς πολίτας ὥσθ’ ἡγεῖσθαι τὴν μὲν ἀκολασίαν δημοκρατίαν, τὴν δὲ παρανομίαν ἐλευθερίαν, τὴν δὲ παρρησίαν ἰσονομίαν, τὴν δ’ ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν εὐδαιμονίαν, ἀλλὰ μισοῦσα καὶ κολάζουσα τοὺς τοιούτους βελτίους καὶ σωφρονεστέρους ἅπαντας τοὺς πολίτας ἐποίησεν.”

Μετάφραση:

“Διότι εκείνοι που διοικούσαν την πόλη τότε (ενν. στην εποχή του Σόλωνα και του Κλεισθένη), δεν δημιούργησαν ένα πολίτευμα το οποίο μόνο κατ’ όνομα να θεωρείται το πιο φιλελεύθερο και το πιο πράο από όλα, ενώ στην πράξη να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το ζουν· ούτε ένα πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες έτσι ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αναίδεια και ευδαιμονία την εξουσία του καθενός να κάνει ό,τι θέλει, αλλά ένα πολίτευμα το οποίο, δείχνοντας την απέχθειά του για όσους τα έκαναν αυτά και τιμωρώντας τους, έκανε όλους τους πολίτες καλύτερους και πιο μυαλωμένους.”